Sokakları hiç olmadığı kadar kalabalık istanbulun
Memleketimin uyuyakaldığı saatlerde
Ben bu kente veda etme cesaretini bulamıyorum
Lakin biliyorum her günümü burada geçirsem
Buradan da sıkılacağım
Gitmek isteyeceğim hatta
Sakin bir Ege kıyısına
ya da çorak anadoluya
onun yerine;
Eminönünden bir vapura atlıyorum
Kadıköy ayaklarımın altında birazdan
Bir daha ne zaman geri dönerim bilinmez
Tekrar ne zaman dolanırım bu dar sokaklarda
Kim bilir, bir adamın ismini bu sokaklara yeniden yazarım
Lakin bu sefer iyi bir adamın
Hem belki onunla yazarız şiirimizi
Evet hissedebiliyorum yine bir şeyler
İyiye dair
Umut dolu
Lakin bunun tek nedeni bu nezih İstanbul
İnsanın aşık olası gelmez mi hiç Üsküdar'da
Gülhane parkı yalnız gezilir mi?
Hem sigaramı kim yakacak benim
Her birini tek başıma yapabilecekken
Evet yalnız olmak can sıkıcı biraz
Evet itiraf etmeliyim
Bu şehir olduğumdan daha yalnız hissettiriyor.
