Şimdi biz yani senle ben.

Şimdi biz yani senle ben
Upuzun bir şiiriz sokaklarda
Duvarlara kazınmış ismimiz cismimiz
Öyle ki o duvarlar dilimiz olmuş biz susarken
Öyle ki bilindik bir melodi gibi
Anılarda kalsa da sözcükler
O duvarlar hala bizden bir iz şimdi
Görünce hatırladığın, ya da unutamadığın
Şimdi biz yani senle ben
Upuzun bir sokağız boydan boya
Bulutlar var üstümüzde hala
Öyle uzun bir sokağız ki
İstanbul'dan Lefkoşa'ya sanki

Bulutlar güzeldir sevgilim
Fakat, bulutlar yağmur düşürüyor üstümüze ıslatıyor bizi
Buluşuyor mürekkeple,
Dağıtıyor sözcükleri, cümleleri

Bulutlar güzeldir sevgilim
Fakat, gökler gürlüyor korkutuyor bizi
Bir ağacı çürütüyor yeşilimizi alıyor birden

Şimdi biz yani senle ben
Sokaklarda bir şiiriz
Boydan boya bir sokağız
Biz unutmaz, unutulmayız

Ama şimdi bizim yani seninle benim
Ne yağmuruz eksik
Ne güneşimiz var tepemizde
Ne huzur var bulutlarda

Biz güzeliz sevgilim
Artık sadece şiirlerde...

Aslında.

İçimde
Kaybolmak isteğidir gidiyor,
Kimseye güvenmemek isteği
Yalnız kalmak isteği
Bu istekler ki peşinde bir sürü geçmiş taşıyan
Bu istekler ki bırakmayan yakamı
Sevmek eylemini alıp götürüyor
Senin geçmişinden kaçtığın anları
Gününe gününe sokanlar ki her yerde
Senin gününde kaçtığın insanların
Geçmişteki hataları hala kalbinde
Kalp dediğimiz
O her duyguyu tadan, ileten tüm vücuduna
O adını duyduğunda tüm kuvvetiyle çarpan



Sen bırakırken o tüm kötü alışkanlıklarını
Azalırken içindeki siyah
Çalan bir telefon kadar ani
Ve bir o kadar olağan
Sıradan
Alışılmış
Ölmeye yakın uyandığın her sabah
Pişmanlıkların artar
Ama bir o kadar hevesli yaşamaya
Bir o kadar umutlu
Şu okudukların şimdi
Bir duygu muhasebesidir yüreğimde
Bir bulanıklık müsveddesi köşelere atılmış
Biriktirdiğim ceplerimde geçmişim
İnsanların bilmeden söyledikleri
İnsanların bütün düşünmedikleri
Hepsi birer karmaşa halinde yer yer
Belli ki benden çok uzak sizin içiniz
Belli ki zorlamaya lüzum yok
Aslında
İçimde
Kaybolmak isteğidir gidiyor,
Kimseye güvenmemek isteği
Yalnız kalmak isteği.
Bir türlü gitmek bilmeyen.

A Night Sadness.

Kalemimden sakındığım çok konu var
Suçlusu sensin
Elime alınca aklıma düşersin
Seni yazarım sayfalarca
Bütün sırlarımı paylaştım sen görmeden
Bütün hatalarımı anlattım sana
Sitem de ettim arada affet
Yokluğunu kimseye haykıramaz oldum
Kalemimi kırdım seni anlamayanları yazarken
Şikayet gibi olmasın
Çok yanlış anladılar seni
Sevmenin değerini bilmeyenleri de yazdım sana
Bilmeden sevenleri
En güzel sen sevdin beni
Onlar anlayamadı
Ama bak sana yazıyorum işte
Sen tanırsın beni
Onlar tanıyamadığından bu engeller
Yanına koşamadığımdan bu özlem
Belki bir gün
''Özledim'' yerine ''Nerdesin?'' dersin
Belki sen yanımdayken anlatamadım hiç
Dökülmedi kelimeler dilimden
Gözlerindeki cesareti alırım belki
Sözlerindeki nikotine esir olurum ne dersin
Ama yokluğun bir şey ifade ediyor her kalkışta
Özel değilim, ismim, cismim.
Ama seni beklerim
Gel.