Kelimeler aktı cümleler kuramadım
Bir sen vardı içimde boydan boya sevgi
Bir şarkı çalardı ben yazardım
Vapurlar kalkardı
giderdi.
Ben denizsiz kentlerde martı seslerini duyardım.
Bazen de kaybederdim
yazamazdım.
Öylesine kaybederdim ki
ölmezdim.
Sevmek de böyle bir şeydi işte
Yağmurlar yağar
bir damla bile ıslatmaz tenimi
Oysa unutulmuş anlar gibidir acı
Hatırladıkça tuz basan yarana,
Ama asla aynısını yaşayamayacak olduğumuz.
Aşk mı?
bir kuş gibi dolandı göynümde
Senden haberler getirdi
kimi zaman bıçağı sapladığı yeri kurcaladı
Acıttı özlemimden
Kimi zaman
uykusuz anlarımda beklemeyi öğretti
düşünmemeyi
Kimi zaman geldi başucuma
bana şiirler yazdı
Ben bekledim.
usulca
Uyuyabildiğim geceleri bekledim
sesinle
haklı özleminle
Bir meleğin asla ölmeyeceğini öğrendiğim andaki
çocuksu kıskançlığımla
Ölmeyi çok istediğim anları kaldırdım rafa
Öylece beklemeyi öğretti işte
Ne dibe vuracaktım ne de zirvelerde dolanacaktım
Oysa ben beklemeyi unutmuştum.
Zamanın içinde boğuldum ben de
Kendimi bulmak adına.
Şimdilerde satırları ayıramadığım gibi
Ayıramıyorum artık silüetimizi
Gölgelerde beraberiz.
Gecelerde.
Doğan güneşin yaktığı asfalt kaldırımlarda
-Sonra,
Sonrası,hiç.-
