safi karanlıktan geldi bütün bu ilham
sensizlikten
gurbetten
ve daha bir sürü neden
donuk yüzler ve geçici bütün sevgilerin
bir hiçliğe dönüştüğü gece yarılarında
umudun yok olup
gerçeklerle çarpıştığın o anda
tutundum bu ilhama
kaybedecek bir şeyimin olmadığını
aslında hayatın bir savaş değil
sadece
akıp giden zamandan ibaret olduğunu
anlamakta geç kaldım
kurtulamıyorum
düşünmekten yarını
kalbimin ritmini duymamak korkutur beni
ahvalimdeki herkesi
o anları
acı içinde yaşamak
benim en büyük cezam
istiyorum
gözlerine bakmayı
göğüslerinde uyumayı
her gece
her gece seninle uyumayı
beni acımı özlemimi duymanı
ilhamım sensin
bu akan sensiz gecede
duy beni
kederimi ve neşemi
çaresizlikten de olsa bir kaç kelam et
istiyorum
dudaklarından süzülen bu ince sızıyı
safi karanlıktan geldi bütün bu ilham
yorgunluktan bitap düşmüş parmaklarım
yine de güç buldu bunları söylemeye
şimdi sabrın ve sadakatin zamanı
geçmişte biriktirdiğim bütün melankoliyle
gülümseyeceğim yeni bir güne
her bir şey olmamış
hiç bir şey dökülmemiş gibi içimden
selamlayacağım doğan güneşi.
