Yaşadığımdan geçmişin içinde.
Keşkelerim olsaydı keşke
Tek keşkem bu benden geriye.
Kemirgenler gibi bitiyorum benliğimi
Durmadan öldürüyorum anıları
Tek tek.
Yeminimden dönmeye yok niyetim
Şimdi sormanın sırası değil hatrımı halimi.
Kan ter içinde rüyalardan uyanıyorum.
Gecelerce.
Öylesine alışmışım ki hiçliğe
İçim dışımla birleşmiş aynalar içinde
Bir rüyanın içinde boğulup duruyorum.
Oysa bomboş bir kitaptan bile anlayacağınız satırlar vardır.
Bense her gece boğulduğumla kalıyorum.
Korkularım neyse onlar duruyor önümde.
Dedim neyse geçer bunlar sen geçirebildiysen böyle.
Olur olmaz yaşıyorum işte günler geçiyor.
Geçtikçe içimdeki kum saati ruhumu emiyor.
Melankolik eşyalarımı camlardan atıyorum
Yine de gitmiyor o matiz havalar.
Uykudan evvel annemin kolyesini takıyorum.
Yine de bırakmıyor delirdiğim yalnızlık düşleri.
bölündüm işte
tek
tek.
