Dakikalar

Uyku. Gereksiz. Saatleri boydan boya böldüm. Dakikalar yeni günün habercisi. Bir bardak suyu son damlasına kadar içtim. İçim kurumuş. Evet. Bir yerlerde bir eksiklik var, yoksa bir bardak suyu öldürsen içmem böylesine. 02:48. Dakikalar yeni günün habercisi. Susmak geliyor içimden sadece susmak. Kitaplara küseli oldu fazlasıyla. Kısmen bir kaç dize akıyor aklımdan. Unutmaya hevesli miyim? Hayır. İnsan bir şeyi neden unutmak ister? Unutmak hangi aşk şiirinde taht kurmadı ki? Sen bile. Unutmayı neden bu kadar çok istiyorsun? Kabul ediyorum. Ben de istedim, yaktım. Sadece yaktım geride kalan her zerreyi. Asıl mesele unutmak zanneder çoğu. Hadi yaktık diyelim her şeyi. Dinlerken rastladığın bir şarkıyı hemencecik nasıl unutursun? Asıl mesele hatırlamamak. Bu acele neye karşı kime yada? Zaman aleyhimize işliyorken her şeyin ilacı zaman der çoğu kişi. 02:53. Dakikalar bitimin habercisi. Mutlu olmak için bütün çabası insanoğlunun. Kimi geçim derdinde refah için, yani mutluluk. Kimi bir gün daha yaşamak ister kimse onu dert etmesin diye, üzülmesin diye yani mutluluk. Yarına uyanacağımızın belirsiz olduğu şu kirli dünyada herkes mutlu olma umuduyla uyanmak ister. Vakit dar. Çok dar. 02:57. Dakikalar bir korkunun arefesi.

Ama herkesin bir planı var. Sorumlulukları var ve mutlulukları. Sadece bir yanlışı bir daha yapmamak adına uyumayan insanlar var, yabancı hissettiği her kentte umutla çabalayanlar var. Çocuklar var, mutlu, mutsuz.

Kaygılarımız bizi her dakika ayakta tutan şeyken nasıl olur da unutmaya çalışırız çoğu şeyi. Kelebek gibi yaşamak gerek işte. Her an korkuyla ve mutlu olma çabasıyla. Uçarak yaşamak gerek. Sevmek gerek lafın hamı.

Bir kadının en naif kıvrımlarında mutluluğu aramak da var. Ve kadının bundan haberi yokken. Kadın her an sevilmenin vereceği tatlı heyecanı arzularken. Bilemezdi. Sen de öyle. Sen de bilemezdin. Kadın sorularıyla seni darmadağın edecekken dinlemediğinden bu uzlaşma sorunsalı.  03:03. Dakikalar kadının hevesini boğazına diziyor.


03:08. Dakikalar yeni günün, korkunun, mutsuzluğun habercisi.
Durup düşünmeye fırsat buldum. Mutsuzum ama bir o kadar da umutlu. Dakikalar aleyhime işliyorken.
Esen kalın, üşütmeyin.

Garip.

Mutlu muyduk

Çocuk parkında ağlayan bir kadın gördüm

Kahkahalarla yürüyen bir kaç adam,

Yanından geçerken sustular.

Sarhoş muydum

Sokak lambası geceyi resmetti

Dibimdeki bank,

Bir seyirlik bi sinema bileti.

Tek kişilik,

Gereğinden fazla gösterilmiş.

Şimdi,

Sözler veriyorum kendime

Böyle olmaz yok olmaz diyorum

Bi cigara yakmak işten şimdi

Uyumak

Ölüme kadar uyumak istiyorum

Savaşmak

Gereği kalmadı

İnsan kendiyle savaşamaz

Öğrendim bunu.

Çabalamak artık bir karıncanınkinden farksız

Bütün masallar gözümde akıyor.

Okuduğum bütün şiirler kafamın içinde

Böyle olmaz yok olmaz diyorum.

Bu dünya bu dürüstlüğü kaldırmıyor.

Yalanlar söylüyorum kendime

Güzü kurtacak bahara erdireyecek yalanlar

Bir an geliyor her şeyi unutuyorum.

Böyle olmaz yok olmaz diyorum işte.

Anlatmak geliyor içimden

Kendimi bi duvarın önünde buluyorum.

Şiirlerimi karaladığım eski kirli bi duvar.

Yaşadığım şu sefil kente ettiğim küfür dolu şiirlerimi.

Böyle olmaz diyorum yok olmaz.

Kim bilir hangi tepenin ardında şu mutluluk

Ulaşılmaz huzur,

Dinmeyen sızı.

Bitmek bilmeyen o garip şarkı.