Sakin.

Günler uzuyor
Geceler aydınlık
Sen hala yoksun
Güneş doğuyor batıyor
Bulutlar toplanıyor dağılıyor
Limandan gemiler geçiyor
Anayurt otelinin kapıları açılıyor
Zebercet saatini sol cebine koyuyor
Şarkılar söyleniyor yeniden bizim için
Şiirler okunuyor, satır satır yazılıyor sokaklara
Sen hala yoksun
Bir bahar geliyor içime doğuyor güneşin
Alıyorsun maviyi şöyle önüme seriyorsun
Birdenbire geliyorsun aklıma işte
Sanki yakınsın, nefesimi kesiyorsun


Ne şiirim anlatsın seni
Ne de güzel şarkılar
Ne sen geleceğim de
Ne de ben bekleyeyim artık
Sen gel
Bütün emir kipleri geçmişimize karışsın
Sen gel
Sustukların birikti içime, konuş
Ahvalim sesinle dolsun taşsın
Gülmek gelmiyor içimden, sen gül
Sen gül de ortalık biraz ısınsın
Sen barışsın
İçim yangın yeri
Beni bilirsin
Gelmezsen ölürüm diri diri
Ah be mualla
Ölmek de varmış yaşarken
Sevmek de varmış böylesine çaresiz
Bakma böyle durduğuma
Her gün daha fazla özlem var
Her geçen gün daha az geliyor kokun
Sen gel
Biraz gülsen gider duygusuzluğum.

Çocuk.

Şimdi sana sokakları mı anlatayım çocuk?

Açlığı mı anlatayım sevgiye barışa olan

Kimselerin söyleyemediği gerçekleri mi vurayım yüzüne

Yoksa aşkı mı anlatayım şöyle boydan boya

Mutlu eder mi çocuk dinlemek olanı biteni

Unutuver çocuk

Yaralanırsın.

Aşk dediğin nedir çocuk senin

Anlatsam anlatılmaz

Bir cümleye sığdırmaksa mümkün

Köpekliktir aşk

Korkma çocuk aşktan

Korkma ama kaç

Uzaklaşabildiğin kadar koş

Etme çocuk

Eyleme.

Köpekliğin gururu mu olurmuş

Etme çocuk

Ölmeye varken vakit

Seher vaktinde seyredursun gönüller

Sen eyleme

Lakin bir erdemlikdir aşk

Küçük bir teselli sana

Güzelleştirir dünyayı, seni

Tek hecede söylerken

İçinde sayfalar dolar bilmezsin

Bilmezsin çocuk sen aşkı.

Öldürür seni görmezsin

Sonra güler geçersin.

Sesleri uzaklaşınca yıldızların

Sokakların sessiz adlarını fısıldarsın çocuk

Sana şimdi yıldızları mı anlatayım?

Yorganın olmuşken her gece

Anlatamam çocuk

Günahım sırtımdayken taşıyamam sana yapılanı

Anlatamam çocuk hayli ufaksın

Büyütemem sen hep çocuk kalasın

Hayallerin büyümesin çocuk

Gün gelir onları taşıyamazsın.

Sev çocuk

Köpeklikse de erdemliktir sen sev

İncin çocuk

İncindiğin tek husus aşk ise yıldızlara gül

Yorganın yıldızlar senin 

Yorganın hayallerin

Yastığın yumuşak olsun çocuk.

Hayallerin küçük

Derdin köpeklik olsun çocuk

Dermanın derdinden küçük

Şimdi sana ne anlatayım çocuk

Suçluyum affet beni

Yok başka çarem kabullenmekse mümkün

Gel çocuk

Gel de yıldızlar olmasın ışığın

Gel çocuk

Ter derdin köpeklik olsun 

Erdemliktir aşk

Bir annenin titrek yüreği gibi

Korkarız kaybetmekten.

Bizler erdemli günahkarız.

Yanarız yanarız lakin

Gene de severiz köpek gibi.

Kısacık.

Bir denizi izlemiştik seninle
Kıyılarına vuran güneşe gözlerimizi kısıp
Açmaya her meyil ettiğinde
İçindeki ürperti oluverdim
Ayaklarımız suyla buluşmuştu
İçimizde bir bebeğin ilk adımları
Gülümsemek gözlerimizle eşdeğer
Ve sen bir o kadar denizdin içimde bitemezdin
Sonun yoktu senin olması da imkansız
Şu kısacık ömürlerde bir sonsuzluk işte nasıl beğenirsen
İçimizde bir inat vardı ki ölmeye bile germiş göğsünü
Bir mutluluk var ki başına buyruk dertsiz tasasız
Her şey beklemiş sanki yaşanmaya yemin etmiş evvelden
Şu kısacık ömürlerde bir özlem işte nasıl gizleyebilirsen
Sustuklarının hesabını veriyor kurduğun her cümle
Öderken borçlarını bir bir ellere inat etmiş özlemiş yüreklerimiz
Susmuşlar, belli etmemişler ne var ne yok atmışlar içlerine
Ki susmak zamanı değil  göğe bak sonra bak yüzüme
Şu kısacık ömürlerde bir mavi işte nasıl görürsen




Adını bildiğin bütün şairlerin bir vapura doluştuğunu düşün
Turgut göğe bakar, Süreya martılara, İlhan denize
Görmek istedikleri neyse onu yazarlar,sen gibi, ben gibi
Bütün olan biteni bir çırpıda siler de kalbimiz
Hepsine bedeldir bir cümle, bir bakış, siler yeniden yazar kaderini
Uzun cümleler kurdurur hayat bazısına
Kiminin içine ''neyse ki'' girer kiminin içinde ''maalesef ki''
Yılların birikintilerini silip süpürürken kimi cümleler
Sen yenilerini haykırırsın denizlere gökyüzüne
Bulutlar birikir yukarıya ve bir damla düşer ayak ucumuza
Şu kısacık ömürlerde bir kavuşma işte nasıl düşünürsen
Renklerin cümbüşü sarhoş ederken bir yanım kapkara
Lakin benliğimi diri tutan ellerin yakınken bana
Karanlık bir o kadar uzak, gün bir o kadar aydınlık
Şu kısacık ömürlerde bir sarhoşluk işte nasıl seversen.

İyi günler yakında.

Şöyle oturup konuşacaktık bir gün

Şöyle anlatacaktın boydan boya hatalarını

Savuracaktın pişmanlığını

Koyacaktın önüme utancını

Umut her gün yeniden doğarken güneş gibi,

Korkaklığından bir adım bile atmadığın zamanlar

Bir bir akacaktı gözlerimizden

Gülecektik sonra

Hep mi ağlayacağız diyecektim ben de

Çay içecektik, ilk sigaramızı içecektik

Öksürecektik ciğerlerimizden

Yemin edecektik bu son olsun diye

Sonra unutacaktık ne yaşadıysak iyi kötü

Yarınlara gülümseyecektik

Huzuru bulacaktık işte kıyıdan köşeden

Yeniden sevecektik biz o gün gelsin hele

Senden bir parça alacaktım ödünç

Sonra müebbet verecektim, buydu planım

Sonra korkacaktık kaybetmekten

Erkenden kalkıcaktık

Zamanlara inat edecektik işte

Bize düşman olmadılar mı hep,

Bize duvar olmadılar mı,

Haram olmadılar mı?

Sonra kızacaktık bize ne oldu diye

Sığamadık bir elvadaya

Oysa yabancıydın sen yeni günlere

Kaybetsen mavini

Siyahı yurt bilirdin

Ama bilmeyecektik biz o gün gelsin hele

Kabul etmeyecektik bak aynaya biz ne haldeyiz

Bak kararmış gözlerinin altı

Bak akmış yine rimelim

Baksana dağılmışız

O akşam söyledin,

Bilmeliydim,

Bilemedim.

Biz bu kadarmışız.

Ellerin izinden aklanamadın gitti.