Boş bir sahnedeyim şimdi
Dilerim ki anlatayım derdimi
Biraz olsun eksilteyim içimdeki sessizliği
Makul bir günün makul bir saatinde
Vicdanım rahat kapatayım gözlerimi.
Hiç bir çığlık böylesine titretmedi benliğimi
Hiç bir gece bir şiir etmedi
Oysa gülüşlerim vardı
Her gün kendimi inandırdığım
Bir neden buluyordum mutlu olmaya
Ve şaşılacak şey ki başarıyordum bunu
Şimdilerde
Sessiz bir yok oluştayım
Dilerdim size anlatmayı
Sesle, yürekle her şeyimi
Evet belki de her şeyimi ortaya koyarak
Lakin öyle bir sessizliğe düşüyorum ki geceleri
İşte o zaman belki de bir şiir yazılıyor
Şimdiki gibi.
Boş bir sahnedeyim şimdi
Günlerce belki haftalarca çıkmadığım
Yankılarla tatlı bir muhabbetteyiz
Beni dinliyormuşsunuz gibi anlatıyorum
Ardından kapanıyor ışıklar,
Sahne değişiyor.
Sessiz hissiz bir kayıp gibi,
Gözlerden kayboluyorum.
