Acının.
Hissetmek istiyorum dedim
Bunu söylerken hep ağlardım
Ağlamadım.
Ağlamak istiyorum dedim.
Siz hiç ağlayan bir papatya gördünüz mü?
Rüzgarda savrulan ama kaçamayan.
Siz hiç ağlamak istiyorum diyen bir palyaçoya rastladınız mı?
Sorumluluklar ve yükümlülükler altında öylece.
Oralardan geldiler buralardan geldiler
Soluklanamadan çekip gittiler
Nefes sesleri acı tatlı bir seyir olmuş
Bir şey vardı
Bir tutarsızlık akıp giden
Durmadan gelip giden kervanlar.
İzledim öylece
Sanki hepsini bir evlat gibi
Üzüldüm ki öyle bir şey varsa
Tutun bana umut
Tutun bana sevda
Battığım yerden ancak bir mucize çıkarır beni
Yüzeyselleşmiş kirlenmiş bütün aşklar dibimde birikmiş
Bir diyalog halinde şizofren
Yine bir gürültü sarmış köklerimi
Durmadan şiir okuyolarlar
Durmadan anlatıyorlar koca bir boşluğu
Son kez tutundum bileklerine,
Sessizliğin.
Kendime yalan söylemeyi nasıl da benimsemişim
Geçmişten kopup gelen martılar uyandırdı beni
Bana ne olduğunu sordular ellerime konup
İyi değilim dedim.
Oysa tek iyi benmişim
Bir tek size iyiyim diyemedim.
Ellerimden uçup gidene kadar
Onlara da yalanlar söyledim.
Son kez tutundum bileklerine
Yalanlarımın.
Şimdilerde ne yaşamayı önemserim ne de ölmek dürtüsünü.
Son kez tutundum bileklerine,
Özlemle.
