Ç
Ne tuhaf vakitler.
Var olduğumu hissettiğim sabahın beşi
Siyah ve beyazın naif kirliliği
Garip bi heyecan,
Sarhoş bir kadına dönüşüm,
Sabah çalacak alarmı şimdiden ertelemem boyuna
İnsanın bu saatlerde ölesi geliyor.
Aklımda garip bi dize
"Bi şiirin kadını mı, yoksa bi kadının şiiri olmak mı?"
Öncelerden gelen
Ağzımdan çıkmış
Sahi, bi şiirin kadını olmak
Şimdilerde kulağa öylesine gülünç geliyor ki
Hele ki bu saatlerde.
Yitirdim.
Seni mi?
Hayır.
Kimseyi yitirmişliğim yoktur benim.
Bir bardak suyu kana kana içtiğim günden beri
Uykularımı boydan boya böldüğümden
Öteki günün umursamazlığına kapıldığımdan beri.
Hele şimdi,
Uyanık kaldıkça bir harbi kazanıyorum sanki.
Kendimi yitirdim.
Ne zaman mı?
Oldu epey yitireli
Hiç sardunyam olmadı
Diktiğim bütün tohumlar toprakta kaldı
Yitik doğmadığımı kanıtlar gibi
Gözlerim yıpranan ellerime değil gökyüzüne bakakaldı.
Hele şimdi,
Gece ile seher vakti arası.
Sadece kendimi yitirdim.
Ben miyim aynadaki?
Sorarsanız ağlarım.
Bağışıklığımı kıran sevgisizlik ta buramda toplanmış.
Kimse anlamaz gülen gözdeki kederi
Bu saatlerde kimse bakmadığından
Hele ki bu saatlerde.
