Keşke.

Keşkelerimi alıp bir ağıt yakacağım sessizce 

Keşke kötü olmasaydı için diyeceğim

Ellerinle ellerime resimler çizecektim diyeceğim

Keşke bir şiirde yine bir olsaydık 

Sokaklarında İstanbul'un 

Bitmeye yakın kalemle yazılmış bir dize olsaydık diyeceğim

Ama 

keşke kötü olmasaydı için

Suçunu gizleyemeyen bir yelkovan gibiyim çoğu zaman

Geçen ya da kaybolan zaman gibiyim

Bir yerlerde güneş doğuyor

Bir yerde bir kadın öldürülüyor

Ve susuluyor.

İşte bu geçen ya da kaybolan zamanda

Acımı bir nebze hafifletmek uğruna 

Koşuyorum durmaksızın

Lakin hep bir yolum vardı ilerlemek için

Şimdilerde rotasızım.

Hangi yöne dönsem bir yerlerde hep tıkanıyor damarım

Hangi yönden geri dönsem

O yönden vazgeçtiğimde gelişiyor.

Şimdi ben senden dönmüşüm 

bu biliniyor

Son defa desen, gelsen 

Sana yine kayıtsızım

Günler geçip gidiyor

Sokaklarımız kesişecek bir yol arıyor

Bir zaman geliyor 

Kesişince gözlerimiz

Yüzündeki pişmanlığın alınyazın.

Ben seni biliyorum adam

Damarlarından akan kandan yeni aldığın siyah kol saatine kadar

Cepli gömlekleri sevmemenden kahve içmeyişlerine kadar

Kalbinin en ücra köşesindeki korkularına kadar

Rakına su katsan da cumartesi geceleri

O cuma günlerinde acıyı hep sek almalarına kadar.

Şimdi beni senden alsalar 

Seni benden bin fersah uzağa götürseler

Ben ne senin haberlerini merak etmeyeceğim artık

Ne de sen havadislerini eksik edeceksin

Lakin eskidik bunca geçmişin bunca sıkıntının içinde

Bunca hatıra 

Bunca şiir 

Bunca bitmeyen gece

Bunca doğmayan güneşin içinde

Öylece boydan boya eskidik adam.

Kıymetini bilemedik ulaşamamanın

Ulaşsaydık belki sevemezdik böylesine

Ulaşsaydık vazgeçerdik her yeni gün yeniden.

Lakin hiç kavuşamayacaklardanız şimdi adam.

Ne sen benim yolumun müdavimisin

Ne de ben senin için artık eskisi gibiyim.

Bir umut kovaladığımız sevdaların eşiğinden döndüğümüzden

Yarım kalmalara doyamadık senelerce

Lakin bir tek söz kaldı söyleyebileceğim

Keşke adam

Keşke kötü olmasaydı için.

Yarım.

Bir dizi yaşanmışlık var ahvalimde
Ne denli sarhoşluklar tattım oysa ki meyhsiz
Keyifsiz bir sigara yakımı gibi bir adamın
Sol yanımı kaplamış bir özlem kime neye belirsiz
Ki yarım kalmışlığın çaresizliği vardı bakışlarında o akşamüzeri
Bir de ölümün masumluğu vardı sanki
Ölümün masumluğu evet
Yani biraz yaşamaktan kurtulmak isteği
Ve kim bilir kaç gece saati beş geçiyordu sende kalmışken aklım
Şehrin meczupluğu üzerine sinmişken
Güneşin doğmasına ramak kala unutuyordum senli bütün maziyi
Bitmeyen bütün cümleleri sana katıp sonsuzum yapmaya meyil etmişken işte
Sustukların büyüyor içimde ve sustukça atlatamıyordum geceleri
Ve en güzeli de
Zamana merhem olurmuşçasına affediyordum bütün mutlak mağlubiyetleri
Bazen de sustuklarım bir yer buluyordu en sapa
Öylece huzursuz bir neşe yeşeriyor içimde yarım kalmalara dair
Ve bilemiyordum doğacağını güneşin
Ölmek kadar sonsuz güzellikte buluyordum kendimi
Elbet aynadaki yüzüm kadar soğuktu içim
Ve safi karanlık vardı senden emanet
Ki öylesini yarımdım ki senle dolarken bile
Ne olur uzaklaş ruhumdan
Varlığına muhtaç et

Sevmek
Ne güzel şeydi
Bütün kötülükleri körü körüne unutmak da dahil
Bütün maziyi atmak da dahil dipsiz bir denize
Yalansız sevmek hele hele
Sanki Üsküdar'da bir sahil
Ve küçük bir çay bahçesi
Yanı başında akan kalabalıktan ırak
Karşıma oturmuşsun öylece
Ve ağlayan bir kadının mahzunluğu var ellerimizde
Çevirdiğimiz o taksinin yaşlı şöförüyle
Bitmesini istemediğimiz bir muhabbet kadar güzeldi sevmek
Bilmeyi reddetmek bütün kirleri
Ve eskitmek kalpleri bile bile
En büyük boşluğun ortasındayken sevmek işte
Bütün korktuğum duygular başkalaşıyor beynimde
Ne aklım sağsalim kurtuldu geçtiğimiz  seneden
Ne de kalbimin dipleri salt hüzünsüz huzur taşıyor şimdilerde