Garip.

Mutlu muyduk

Çocuk parkında ağlayan bir kadın gördüm

Kahkahalarla yürüyen bir kaç adam,

Yanından geçerken sustular.

Sarhoş muydum

Sokak lambası geceyi resmetti

Dibimdeki bank,

Bir seyirlik bi sinema bileti.

Tek kişilik,

Gereğinden fazla gösterilmiş.

Şimdi,

Sözler veriyorum kendime

Böyle olmaz yok olmaz diyorum

Bi cigara yakmak işten şimdi

Uyumak

Ölüme kadar uyumak istiyorum

Savaşmak

Gereği kalmadı

İnsan kendiyle savaşamaz

Öğrendim bunu.

Çabalamak artık bir karıncanınkinden farksız

Bütün masallar gözümde akıyor.

Okuduğum bütün şiirler kafamın içinde

Böyle olmaz yok olmaz diyorum.

Bu dünya bu dürüstlüğü kaldırmıyor.

Yalanlar söylüyorum kendime

Güzü kurtacak bahara erdireyecek yalanlar

Bir an geliyor her şeyi unutuyorum.

Böyle olmaz yok olmaz diyorum işte.

Anlatmak geliyor içimden

Kendimi bi duvarın önünde buluyorum.

Şiirlerimi karaladığım eski kirli bi duvar.

Yaşadığım şu sefil kente ettiğim küfür dolu şiirlerimi.

Böyle olmaz diyorum yok olmaz.

Kim bilir hangi tepenin ardında şu mutluluk

Ulaşılmaz huzur,

Dinmeyen sızı.

Bitmek bilmeyen o garip şarkı.