Karanfil.

Dümensiz.
Belirsiz bir yolda,
Rayları çatışan rotalar gibi.
Seviyordu böylesini.

Bir gün uyanacağını kimse kanıtlayamazdı.
Öyleyse bu düzen kimin yarınına
Sordu
Boyuna kendine
Aynalara
Eşe
Dosta.

Ensesinden aşağıya doğru süzülen
Yinelenen ihanet.
Sözleri kesiliyor,
Kesintisiz bir kahkaha yükseliyor
Ta içinden.
Güldükçe
Ertesi bahara umutlanıveriyor birden.


İçinde bir karanfil kuruyor.
Oysa hayatından çalıyor
Ama vücudu uyuşturur ya kokusu
Uykuları bölünmüyor.
Geceleri kesilmiyor çığlık çığlığa
Meğerse gölgenin gitmesi
Meğerse sesinin işitilmemesi
Meğerse yinelenen ihanetmiş
Karanfilini kurutan
İçinde bir karanfil kuruyor.
Ertesi bahara umutlanıveriyor birden.

Safi karanlığının ham meyvesi
Haykırdığı o hırıltılı pazartesi
Yüreği bile katılaşmamıştı bunun gibi
Lakin kendine itiraf etmişti aynı günün gecesi

Dümensiz.
Belirsiz bir yolda,
Rayları çatışan rotalar gibi
Hayır.
Kabul etmeyecekti
Sevmeyecekti böylesini.