Aslında.

İçimde
Kaybolmak isteğidir gidiyor,
Kimseye güvenmemek isteği
Yalnız kalmak isteği
Bu istekler ki peşinde bir sürü geçmiş taşıyan
Bu istekler ki bırakmayan yakamı
Sevmek eylemini alıp götürüyor
Senin geçmişinden kaçtığın anları
Gününe gününe sokanlar ki her yerde
Senin gününde kaçtığın insanların
Geçmişteki hataları hala kalbinde
Kalp dediğimiz
O her duyguyu tadan, ileten tüm vücuduna
O adını duyduğunda tüm kuvvetiyle çarpan



Sen bırakırken o tüm kötü alışkanlıklarını
Azalırken içindeki siyah
Çalan bir telefon kadar ani
Ve bir o kadar olağan
Sıradan
Alışılmış
Ölmeye yakın uyandığın her sabah
Pişmanlıkların artar
Ama bir o kadar hevesli yaşamaya
Bir o kadar umutlu
Şu okudukların şimdi
Bir duygu muhasebesidir yüreğimde
Bir bulanıklık müsveddesi köşelere atılmış
Biriktirdiğim ceplerimde geçmişim
İnsanların bilmeden söyledikleri
İnsanların bütün düşünmedikleri
Hepsi birer karmaşa halinde yer yer
Belli ki benden çok uzak sizin içiniz
Belli ki zorlamaya lüzum yok
Aslında
İçimde
Kaybolmak isteğidir gidiyor,
Kimseye güvenmemek isteği
Yalnız kalmak isteği.
Bir türlü gitmek bilmeyen.