Bu kadar gerçek öldürür beni.

safi karanlıktan geldi göynümüzün kuşları
uyandılar, uçtular sonra yeniden
biz eksilmedik onların uçuşundan
onlar bizden eksildi biraz
kimi üzdüysek ondan eksildik
kimi sevdiysek işte onlar eksildi
sen şimdi bu basit denklemin zamirisin
sen çoğu yabancı gibi
ya da aylaklardan biri
sen kimsen işte duyabiliyorum seni
beni eksiltemezsin sen kimsen
sen de kimsen halbuki


sadece ben mi biliyorum bütün bunları
bu kadar gerçek öldürür beni
silemediklerim kaldı aklımda
kovaladım bir iki gitmedi
belli ki benimsemiş yerini
çocuğum belledim büyüttüm
kabullenir gibi bir yüreği
oysa kuşlar karanlıklardan gelirdi
senden haber istedim sen de kimsen
istedim işte göynüm de karanlıktan geçer aydınlığa
karanlık gelecekse senden gelsin sen de kimsen
yolculuklar yaptım bir umuttan bir umuda
şimdi çöz bu karanlıkta düğümü çözebilirsen


şimdilerde derdimi anlatmam pek kimselere
konuşsa konuşsa göz altlarım konuşur
ya da sönmüş ferim
alıp başını giden aklım konuşur belki
konuşmasalar da değişmez netice
yankılar içinde dağılan hakikat faydasız
öylesine dinlersin işte sen de kimsen
sahi
kimsin sen
kimlerdensin,
hayır
merak etmiyorum bunu.
sen nasıl gideceksin
evet
bunu merak ediyorum işte.
sen de kimsen..