''Gidemeyenler.''

Zamansızları sevmeli bazen. Zaten zamanın ne önemi vardı ki? İnsanız hepimiz. Bir bakmışız,unutmuşuz.Bir bakmışız, bambaşka bir tufana kapılmışız. Hissetmek çok daha önemli. Görmekten, etmekten, her şeyini bilmekten.Tamam, haklısın sayın okur, güven de çok önemli.Tamam.Belki yine eski acılarının daha fazlasını yaşayacaksın.Ama hissedersin sayın okur. Hissedersin sevilesi insanları. İnsanın çektiği acıları sesinden bile anlarsın sayın okur.
Düşünün, yıllarca aylarca görüp tanıdığınız insanlar neler yapıyor gözünüzün önünde.
Düşünün, kaybetmeyi göze alamayacağınız şeyler nasıl da zamansızca değişiyor.
Her şeyin bu kadar belirsiz olduğu bu dünyada ne kadar emin olabilirsin her şeyden, kendinden?
Bazen her şeyi bir kenara bırakasım geliyor.Öylece düşünesim. Neler geldi başıma? Neleri, hangi sahte gülümsemeleri bu kadar düşünmüşüm geceleri. Evet. Geceler. Acıların, üstündeki paslardan arındığı,geceye gün yüzü gibi ışık verdiği o geceler. Sessiz sessiz düşünürsün bazen.Bazen bir şarkı eşlik eder sessizliğine,düşüncelerine.
Ruhuna yakın olan benimsemeli, değer vermeli, gitmeyeni, gidemeyeni sevmeli. Zamansız geldi belki. İlla zamansız mı gidecek böyle olunca. Gitmeyiverir belki sayın okur. Ne zamanlılar gidiyor bir elveda bile demeden. Önüne bakmalı bazen. Değer bilmeli, dürüst olmalı, içten olmalı.
Ben seni zamansız sevdim. Mümkünse bütün zamanını çalmaya geldim. Engellerim dağları, tepeleri aştı. Aynı zamanda gözlerim de karardı.Biliyorum ki, hissediyorum ki zamansızlar, zamanlıların hiç birinden eksik değil. İstiyorum ki bırak zamanı bir kenara, gel zamansız sevelim hep, birbirimizin zamanını çalalım seve seve. Mümkünse her şeye rağmen bir olalım, bir ölelim. Sevmek güzel şey. Sevilesi olmak zor. İçten olmak zor. Herkes beceremez öyle. Bir gün gelip, diğer gün gitmek de beceri işi. Basit insanların işi.
Sen özelsin. Sevilesisin. Mümkünse gidemeyenim olur musun?