Zifiri karanlıkta daha fazla duyardım içimdekileri. Daha fazla görürdüm gerçekleri. İşte ben o gece gördüm göreceğimi, geleceğimi. Seçim yapmadım. Çünkü hayat size hiç bir zaman seçim yaptırmaz. Ne ise olacak, gelir önünüze koyar ve siz zeki insanlar bir seçim yaptığınızı sanırsınız. İşte benim de önüme koyuldu gerçekler,yapmam gerekenler, bitirmem,susmam gerekenler. Gün yüzüne çıkarmadım. O zifiri karanlığa gömdüm hayallerimi, belki de umutlarımı.
Nefret gitmek için iyi bir araçtır. Gidebilmek için. Nefret etmeden gidemez bazıları. Sen mesela. Severek gitmezdin. Gidemezdin bir kere. Sen sana uyanı yaptın. Ben bana uyanı değil, kendi seçimim olmayanı yaptım. Önüme ne geldiyse onu yaşamayı kabullendim. Ve hayat sana yaşadıklarınla öğretti acıyı, nefreti. Sen ise nefret ederek kurtulmaya çalıştın vazgeçemediklerinden, acılarından. Seninde önünde,arkanda, sağında solunda duvarların var. Mutsuzlukların var. ''Akıl Oyunları''nda bir söz duymuştum.
“Mutlu olmak her şeyin yolunda olması demek değildir. Mutlu olmak, görmezden gelme konusunda ustalaşmak demek.”
Biz, görmezden gelemeyenleriz. Bunu başarmak yürek ister. Biz yüreksiz değil de korkağız biraz. Acıya alışkın fakat acının yabancısıyız. İlk defa vururmuş gibi yakar bizi her seferinde. Büyümekten korkup yaşlandırırız bedenlerimizi, ruhlarımızı. Ne zaman ki görmezden geleceğiz o duvarları, manzaranın tadını ne zaman ki çıkarmaya başlayacağız, işte o zaman kör bir adamın aynaya ilk baktığındaki çoşkusunu yaşayacağız her birimiz. Ve hiç bir şeyi tek başınıza yoluna koyamazsınız. Bunu yapmaktansa görmezden gelin. Bizim yapamadığımızı yapın. Ve bunun için hiç de geç kalmadınız.
Esen kalın. Üşütmeyin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder