Böyle

Her durak yolun sonu gibi gelmez miydi insana

Sonun geldiğini anlatan bütün eşyaları attım evimden

Susturdum bütün geçmişimi 

Susmadılar.

İçimdeki çığlıkları sesinle bile susturamadım

Yetmemiş miydik

Bir insan bir insana yeterse elbet

Yabancı nüshalar neden girdi hikayeye

Lakin biliyordum

Başıma geleceği

Başımdan savamayacaklarımı yine

Son kalan parçaların da bir bir eksileceğini

Lakin sevmek de biraz acıyı ertelemek değil miydi

Ah

Acı, unutmadım tadını

Unutturmadılar

Kalemler kağıtlar 

Ellerini ayaklarını çekmişken üzerimden

Başımda dikiliyorlar şimdi azrail gibi

Yazmayacağım dedim bir daha aşk şiiri

Tutamadım sözümü

Durakları es geçtim

Takıldım sonra birinde

Olmadı

Kurtaramadı

Onarayım derken

Yapayalnız kaldım.

Suçluyum

En çok kendime

En çok ben hata yaptım

En çok ben kırdım kendimi

Güvenemeyeceğimi biliyordum

Mutluluğun yavan kalışlarını

Çünkü bilirsiniz

İnsan sarsıldı mı doğrulamıyor

Ve kim bilir kimlerin ahı kaldı üzerimde

Diyorum ya

Suçluyum

Ama en başında kendime

Kaybettim.

Bunca kalabalığın içinde

Hislerimi

Kendimi kaybettim

Suçluyum ben

En çok da kendime.