pembe güllerin içinde yürüyorum şimdi
senin, benim birlikte büyüttüğümüz
bulutlu günlerimizde boyunlarını büküyorlar
sevdanın sarhoşluğu,
içimizde sebepsiz mutluluğa,
hiç bulutlu gün yaşanmamış gibi olmasa da
buruk bir demet pembe güle dönüşüyor.
kimsenin göremediği
içinde bulamadığı o yüce kalbini
şimdi ellerimde tutuyorum.
uykulardan uyanıyorum
şu günlerde hem yorgun hem de mutluyum
o koca denizde,
içimde bulamadığın aynayı
şimdi sana tutuyorum sevgilim
trabzanlardan iniyorum safi karanlıkta.
bir ışık arıyorum sevgilim
öyle anlar oluyor ki,
gözlerin olmadan göremiyorum
tutunmak için vermek gerekse her şeyini
ben bunu reddediyorum.
çünkü sevgilim
biliyorum bunun tek gidişlik bir bilet olduğunu
gözlerinde bir şey var sevgilim,
seni tam oradan öpmek istiyorum.
ellerinde yılların verdiği yorgunluk,
seni tam da oradan tutmak istiyorum
yanıbaşımda.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder