Kayıp.

Kayıbım.

Bir türlü susturamadığım sessizlikte,

Tırnaklarımla tutunamadığım o duvarlarda,

İçinden çıkamadığım bütün savaşlarda kayboldum.

Ben artık yeniden doğuyorum geceleri,

Her gece yeniden.

Kendini bulmanın tarif edilemez hayal kırıklığıyla yaşıyorum

Gündüzleri bir hayalet gibi

Sorsanız iyiyim derim.

Lakin sormasanız daha iyi

Bakmaktan kaçtığım gözlerim,

Daha kaç gece ıslanacak salt acıyla?

Beni dünyadan koparan bu sızı,

Daha kaç sene yaşayacak içimde?

İçinde boğulduğum bu deniz,

Daha kaç fırtınayı atlatabilecek?

Tutuğum.

Gırtlağımda birikmiş bütün cümlelerle

İçimde ancak fısıldayabildiğim isminle

Durdukça kirlenen ve tükenen hayalinle

Uykularımı böldüğüm bu dört duvarın içinde tutuldum.

Lakin

Kaybolmanın verdiği inanılmaz bir hafiflik de üzerimde

Bulunamadığım yerde kimse tutamaz bileklerimden.

Lakin

Tutulduğum bu karanlık dört duvar kadar

Güven veren bir manzara yok ahvalimde

Bütün mutlu günler sizin olsun

Benim "aklımı kaçırdım" rengi saçlarım var.