Tutuşan sessizlik
Çabasız kalan
İçimdeki bu yekpare çaresizlik
Arafta taraf yok!
Geceleri sızıyorum damarlarından içeri
Her seferinde daha çok çekiliyor kanın
Yaramıyorsa sevmeyeceksin beni
Safi yardan da
Safi serden de
Geçti adımlarım
Tutun bana!
En olmadık zamanda
Anlam bulsun yaşadıklarım
Sabahında bir orkide açtı evimde
Ben o gün anladım
Çiçekler de en az insan kadar insan
Belki insandan da fazla
Aldım adını koydum geceye
Ay çekildi
Yıldızlar bir ordu gibi gökyüzünde
Benim değildi
Benim değildi
Koyun beni orada bir yere!
Öğrenilmiş
Kullanılmış
Ezberlenmişti
Silmek mümkün müydü kokunu sinemden
Beşeri bir heves
Dağılmış bir zihin
Ölü kelebekler
Gizlediğim esaret
Ruhumdan sızan bu kara şiir
Benimle ölecek bütün medeniyet
Şakaklarından öpmüştüm o gece
Hiç unutmadım
Dudaklarımdaki anlamsız mukavemet
Issızlığında dolandım senin
Issızlığındı benim için cumhuriyet
Lakin diyorum ya
Arafta taraf yok!
Kibrinde boğul istemedim oysa
Benim denizlerim daha şefkatli kibrinden
İtiyattan ibaret yaşamından
Azad ediyorum seni şimdi
Akıp giden zamandan ziyade
Parlayıp sönen bütün bu isyana karşı
Tutuşup kaybolan bütün sessizlikten yazıyorum
İçimde ağrıyan bir yer vardı
Aldım balkondan attım o gece
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder