The Best Alone.

      Yalnızlık bazen öyle rahatlatır ki içini. Rahatça çekilirsin bir tarafa, takarsın kulaklığı. Bazen müzik tüm ruhunu kaplamaz. Aklını kurcalayan şeyler varsa eğer. Düşünürken, o arkada sadece fon müziğidir. Ruh halin katlanılmayacak kadar kötüyse eğer ağlamana yardımcı olur sadece. Ben birinin yanındayken bu kadar rahat olamam mesela. Ama yalnızken öyle rahatsın ki, çalan kapı, çalan telefon seni umutlandırmaz sadece rahatsız eder. Çünkü o an seviyorsun yalnızlığı. O nadir anlardandır. Düşüncelerini en açık şekilde fark edebildiğin anlar.

        Ben bazen öyle yoğun olurum ki sesli bile konuşurum. Fark edene kadar elbet. Sessizce düşünmek daha güvenli olur bazen. Öyle şeyler taşırız ki içimizde, bizi nereden nereye taşır bilinmez. En sevdiğin insanlar bile sana uzak gelir bazen, kendinle geçirdiğin vakitte öyle huzurlu olursun ki onların fazlalığı boğar seni. Gelgelelim sevmediğimiz insanlar gelirse yakınımıza, bozarsa rahatımızı, tatlı dille kov bakalım şimdi. Sevmemek saygı göstermemek anlamına gelmez. Bu yüzden sevilmeyi bekleme hiçbir zaman, sayılmayı bil bence.