One more promise.

Biliyordum

Unutamayacağımı

Her gün inandırdım kendimi sanki

Bugün 359.gün.

Neden seni gördüğümde kalbim hala ilk günkü gibi

Neden klişe aptallardanım

Bilemedim

Bir tek bunu bilmiyordum

Bana sorduğun her soruyu biliyordum

Dediğime hemen kanardın

Bir tek iyiyim’e inanmazdın

Nasıl da kurnazdın

Öyle çekerdin ki insanı

Sonra pişman etmezdin sevdiğime

Sonra gülerdik her şeye

Sonra

İçime düşen kurtlar vardı artık

Aldığım her yudumun zehire dönüştüğü su

Korktum sormaya

Gerçeği de biliyordum

Evet onu da biliyordum

Adım gibi eminim ki bana yalan söylemedin

Hiçbir zaman

 Bunu içimdeki hislerle değil

Edindiğim tecrübelerle söylüyorum

Keşke yalan söyleseydin

Keşke yine inansaydım sana

Belki bana onlarca kez dürüstçe döndün

Yüzüne bile bakmadım biliyorum

Bunu da biliyorum

Ama sen de biliyorsun

Son dönüşün hiç dürüstçe değildi

Ya da

Samimi denemezdi

Ama biliyordum

Bunu da biliyordum

Ama öylesine gözüm karardı ki

Bu kez dedim

Bu kez kendime izin vereceğim

Ve her ne kadar soğuk olsa da katlanacağım

Belki intikam aldın

Yaşadıklarını bana yaşattın

Çok uzun olmasa da günlerimi kararttın

Ben böyle melankolik de değildim

Önce kendini sevdirdin

Sonra kendiliğini

Belki de nefret ettirmek için döndün bana

Bunu başardın da

Sana söz veriyorum;

Hakkındaki her şeyden nefret edeceğim

Ve sana yemin olsun ki;

Seni unutacağım.