KADIN…(devamı)

Kadın eve vardığında kendini sarhoş gibi hissediyordu. Kağıdı apar topar çantasına atıp koşa koşa eve gelmişti. Nasıl da çabuk olmuştu her şey. Nefes alışı normale dönünce kağıdı açtı ve uzun süre baktı. Anlamaya çalışarak. Kağıtta sadece ‘’R’’ harfi ve ‘’yarın akşam saat 20.00’’ yazıyordu. İyi de bu R harfinin anlamı neydi? Bu adam bu kadar gizemli olmak zorunda mı?  diye düşündü. Öncelikle aklına gelen bu gizemi çözmek için daha önce evden çıkılmasının en uygun olduğuydu. Neden bu kadar heyecanlanmıştı? Böyle duyguları neredeyse hiç yaşamamıştı kadın. 24 yaşına kadar yapayalnız güzel kadın. Zincirlerini kırıyordu şimdi bu zor kadın.

Evde küçük bir ışık bırakmadan yatamazdı kadın. Küçükken annesi hep kızardı ona ışık konusunda.’’Bu lambalar hep israf hep israf.’’ derdi. Korkardı geceleri. Ama artık özgürdü kadın. Nasıl olsa bütün faturaları ödeyecek kadar parası vardı. Zaten aklında bir tek adam vardı kadının. Evinin etrafında adamın evinin hangisi olduğunu anlamak zor değildi. Kafenin ambleminin olduğu motorsiklet hemen evin önünde duruyordu. Anlayamadı gerçi. Neden kafenin sahibi evlere teslim yapar ki? Akıllıca değildi. Her neyse. Onun sayesinde evini bulabilmişti ve yatmadan evin onun evine bakan penceresinden onu izledi. Eve girişini yani. Eve geldiğinden 5 dakika sonra evin bütün ışıkları kapandı. Uyuyamıyordu kadın. Düşünmekten, hayal kurmaktan, plan kurmaktan.

Uyuyamadığı dakikaları pencere önünde geçiriyordu kadın. Dalmışken birden adamın evinde bir ışık yandı. İrkildi kadın. Camın ordan, perde arasından bir karaltı geçti. Sanırım uyanmıştı ve su içecekti veya onun da uykusu kaçmıştı belki. Belki o da onun gibi hissediyordu.

Adam çok zeki olmalıydı. Anımsanacak anılar bırakmak istediği apaçık belliydi. Birden perdeyi araladı adam. Kadın aniden geriledi fakat yakalanmıştı. Adama gizlice baktı. Gülümsüyordu. Kadın kendini kötü hissetti. Ama sonra o da gülmeye başladı. Birbirlerine gülümsüyorlardı. Gece vakti görenler gülerler diye düşündü kadın. Adam bir anda kayboluverdi. Anlamadı kadın. Sonra tahmin ettiği gibi geri geldi. Bu sefer elinde bir defterle. Defterin bir sayfasını açtı. Bir şeyler yazdı.

‘’Yarınki buluşma için ayrıntıya girmeyin, daha basit şeyler düşünün. Tabi istersen. İyi geceler.’’

Kadın ne yazdığını o kadar umursamadı, sadece etrafta kağıt aradı. Büyük ışığı açınca mutfaktaki alışveriş listesini yazdığı kağıtlardan birine;

‘’Belki.’’ yazdı kısaca ve cama dayadı. Adamın yüzü değişti ama belli etmemeye çalıştı. O sırada karşılık beklemeden kapadı perdeyi kadın. Kalbi çarpıyordu. Kendine hemen izin veremiyordu böyle şeyler için. Pencereye gelmeyeceğini belli etmek için ışığı kapatmak zorunda hissetti. Bu gecelik biraz korkacaktı bu güzel kadın.