Ağlamak istersin bazen. Öyle acıtır ki canını ağlayınca geçeceğini umut edersin.Hayaller kurarsın bazen umut etmek için. Ama hayallerin sana umut olmaktansa tuzak kurar aslında.
Neyse onu hissetmeli insan. Daha fazlasını beklememeli, istememeli. Çünkü bu kader denen şey senin için öyle şeyler hazırlar ki, çaresizliğin manasını dışarıdan görüp üzülmek yerine yaşayarak anlarsın. Kaderindir. Yaşarsın. En önemlisi yaşamak istemeli her şeye rağmen. Gerçekten nefes alıp verirken iç çekmemeli, düşünmemeli , yaşarken ölmemeli insan. Dert mi? Tasa mı? Anlamlarını hiç öğrenmemeli.
Bu dünyada yapman gereken tek şey nefes alıp vermek. Yalnızlığın kaderinse, kabullenmek.
Olmuyorsa, sevgini gizleyecek engeller çıkıyorsa dışarıdakilerin düşüncesini değil kalbini dinlemek. Unutma ki hayat, kendini değil de insanları önemsemek için çok daha değerli. Esen kalın, üşütmeyin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder