Geceleri olduğu kadar dürüst müsün hep kendine?

Bazıları tam uzaktan sevilmelik. Dokunmadan. Sarılmadan. Zarar vermeden. Belki o öyle düşünmezdi. Bilseydi eğer. Ama anlatamazdın ki. Bilemezdin sen. Bildiremedim zamanında. Zordu her şeye rağmen. Yapman gereken boyunu aşmıştı belki. Ağlardım geceleri. En çok geceleri dürüsttüm kendime, en çok o zaman haykırıyorum hatalarımı, pişmanlıklarımı, acılarımı. Bir de sana ağlardım. Üzülürdüm ister istemez.
Elbette güçlüyüm, Elbette karşına geçip saatlerce mutlu olabilirim, elbette. Ama sen hiç bulutların üzerine karanlık çöktüğünde, yalnız kaldığında kahkahalara boğuldun mu? Bir kaç satır karalamasan da olur. Oturup başlı başına düşünmedin mi sana olan biteni? İçinde ol veya olma, sana dokunan bütün düşünceleri, tavırları, sana sorulan bütün hesapları, senin bile cevaplayamacağın soruları hiç kafana takmadın mı?
Keşke kahkahalara boğulsam, o denli dertsiz olsak hepimiz, keşke düşünmesem, kime ne olduğunu umursamasam, keşke kafama takmasam her şeyi fazla ve fazlasıyla.Keşke.Az düşün sen bari. Benim sonum belli. Sen az düşün ki sonunu bilmeden, umursamadan yaşa. Sen az düşün ki benim gibi boğulma kurumuş denizlerde.