Hayal Meyal.

Bir küçük sokak buldum geçenlerde

Yıkık eski bir binaya verdim ismini

Kireçleri dökülmüş

İçinde eski plakların çalındığı bir gramafon

Çalındıkça pasını siler acıların

Fakat gülümserken bile

Yorgunluğu okunan gözlerinde

Ve bir daha eskisi gibi olamayan

Gözleri değil,

Altı kararan her geçen gün.

Görmezden gelerek yaşıyorum günlerdir, belki aylardır.

Biliyorum, görünce acıyor canım her seferinde

Biliyorum acıdan başka bir şey de veremedik birbirimize

Bir yerlerde hala yaşıyor anılarımız biz gibi

Hayal meyal hatırladığımız şimdilerde

Hepsini astım karanlık odama

O güzel günleri öperim tek tek

Bazen de üzülüyorum işte 

O yıkık evin önünden geçerken.

Bazen de orada kalıyorum günlerce

Bir plak takıyorum 

Çalarken sesin kulağımda,

Maziyi özlüyorum

Özlerken seni sessizce

Kendimi affetmiyorum.

Şimdilerde bir hüzün birikti eskilerden

Eskiye özlem mi desem hasret mi desem sana olan

Lakin açık açık söyleyemiyorum affet

Ne diyordu Nazım;

Herkese selam, sana hasret.