Öyle günler geçirir ki insan bazen. Yapayalnız. Hiç kimsesi olmaz ve sanki şu ana kadar olmamış gibi. Bir gün gelir bazen,insan kaynar çevren,neşe kaynar,düşünürsün o kötü günleri nasıl atlatabildiğini işte o zaman gurur duyarsın kendinle,işte asıl o zaman değerlenir güzel günler.Şimdi bakıyorum kendime. Kahvem var yanımda. Sütü az biraz. Geceleri pek gitmez yumuşak kahve, kahve yalnızlık ister çünkü. Yalnızlığın yumuşak hiç bir yanı yok çünkü. Etrafımda kimsecikler yok. Ama dostlarım var yarın olacak. Ve biliyorum. Beni yüzüme tebessümü yerleştirenler olacak dostlarım. Bazıları üzecek. Ama onlar da mutlu etti zamanında. Bakın nasıl denk geliyor düşünceler. Hiç bir zaman bir olamaz insanlar. Olmak zorunda da değildir bence.
Ne zaman nefret ettiklerime baksam farkedilir yüz ifadem. sorarlar 'ne bu kin?'. elimde mi sanki nefret etmemek. Çünkü öyle baktıklarımdı zamanında yüzüme tebessümü yerleştiren. Elimde mi?
happiness has been destroyed.
YanıtlaSil