Özenle harap olmuş
Ve yemin etmiş, iyileşmiyor
Kabul etmiyor ki merhemler isyan etmiş
Sormuyor bak unutmuş seni de
Gözleri derin mavi, bakışları kararmış
Sözleri yansıtır kabuslarını
Gerçeklerini korkularıyla kandırmış
Çelimsiz bir yara bu
Halbuki bir baksan halime
Halbuki koysan elini kalbime
Siyaha bulanır o ince ellerin
Kirletirim seni kirinle bir bilsen
Yanımda kal ki akla bu kiri pası
Karaysam yokluğunda
Aklanmak ki gelmelere ertelenmiş
Hevessiz bir yara bu
Kan kusuyor her daim, hiç de kurumaz
Gözlerin uzaklaşınca kanar duramaz
Bir sancı ki sızlamaz sarsıtır bedenimi
Artçıları ise eskitir hevesimi
Göğsümü gererek söylediğim o yalanlar ki
Yalansan da yalanı severim elimde değil
Yaşamadan ölmedim ayıpladığım hataları
Biriktirdim ve her gün yaşattım bütün hatıraları
Her şey seni beklemiş işte gör bak
Ama gözlerin kör ve kulakların duyamaz
Memleket özlemi yaşayan hasretim
Her daim hatırlatan gölgen ki olmasa ne yaparım?
Sana çirkin dediler,
Düşmanı oldum güzelin
Ve gelmediğin her yeni gün
Baştan aşağıya gecelerime doğaçlarım.
Ve ben geceleri ölüme bir adım daha yakınım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder